عارف: به دنبال نبش قبر کردن حوادث 88 نباشیم/ دموکراسی هزینه دارد.

سیاست > احزاب و شخصیت‌ها - ایسنا نوشت:

یک عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام با اشاره به حوادث پس از انتخابات سال 88 تاکید کرد: حق نداریم و نباید وارد حوادثی مانند 88 بشویم.

محمدرضا عارف در دیدار جمعی از فعالان اصلاح‌طلب بروجرد گفت: فضایی که اکنون در آن قرار داریم با چند ماه قبل از برگزاری انتخابات تفاوت چشمگیری دارد. در شکل‌گیری این فضا، نقش مردم به مراتب مهمتر و تأثیرگذارتر از نخبگان کشور بود. باید با مراقبت از فضای ایجاد شده و در جهت پاسخگویی به مطالبات و خواسته‌های مردم برای پیشرفت کشور بهره‌برداری مطلوب را به عمل آورد.

وی در ادامه، به برخی اظهارنظرهایی که درباره حوادث انتخابات 88 می‌شود اشاره کرد و گفت: در فضایی که به دنبال برگزاری انتخابات باشکوه ریاست جمهوری امسال به همت مردم و تدبیر رهبر معظم انقلاب در کشور حاکم شده است، برخی اظهارنظرهایی که به دنبال نبش قبر کردن حوادث سال 88 است با چه نیتی مطرح می‌شود؟ همگان باید از گذشته درس بگیریم و دیگر حق نداریم و نباید وارد حوادثی مانند 88 بشویم. البته در یک فضای آرام و با همدلی، تحلیل حوادث 88 یک ضرورت است تا دیگر شاهد چنین حوادثی نباشیم.

رئیس بنیاد امید ایرانیان با بیان اینکه "دموکراسی هزینه دارد"، تصریح کرد: همه و بویژه نخبگان جامعه باید شهامت پذیرفتن اشتباهات خود را داشته باشند و باید با مردم با صداقت رفتار کنند.

تیمی که فوتبال ایران را برای اولین بار جهانی کرد‎

ورزش > فوتبال ملی - تیم ملی فوتبال ایران برای اولین بار در المپیک 1964 توکیو بود که در یک عرصه جهانی حضور یافت و خود را به دنیا نشان داد.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین ؛تیم ملی ایران در المپیک 1964 توکیو با آلمان شرقی، رومانی و مکزیک همگروه بود که مقابل آلمان شرقی 4- صفر و به رومانی 1- صفر باخت، اما با مکزیک به تساوی 1-1 دست یافت. این عکس مربوط به مسابقات مقدماتی المپیک است و در مسابقات المپیک 6 بازیکن شاهینی تیم ملی به علت مشکلاتی که با فدراسیون داشتند، از حضور در این مسابقات محروم و قدرت تیم ملی به شدت کاهش یافت.

ایستاده از راست: حسن حبیبی، زنده یاد محراب شاهرخی، نادر لطیفی، مصطفی عرب، زنده یاد محمد رنجبر، زنده یاد منصور امیرآصفی

نشسته از راست: زنده یاد حمید برمکی، زنده یاد حمید شیرزادگان، عزیز اصلی، همایون بهزادی، جلال طالبی

بخش خصوصی، معادن ماه را هم تصاحب کرد!

دانش > فناوری - دو شرکت خصوصی در نظر دارند که در سال 2015/1394 اولین تلسکوپ بخش خصوصی را در کره ماه برپا کنند. البته این تنها آغاز کار آنهاست. هدف نهایی، سکونت و استخراج معادن ماه است.

مجید جویا: کاوشگران فضایی بخش خصوصی به زودی بر روی ماه قدم خواهند نهاد. قطب جنوب ماه که آفتاب‌گیر است و تا به حال هیچ فضاپیمایی بر روی آن ننشسته، به زودی شاهد فرود اولین ماه‌نشین خود خواهد بود که تا سال 2015/1394  یک تلسکوپ خصوصی را بر روی قله کوه قمری مالاپرت قرار خواهد داد.

مون اکسپرس (که یک شرکت خصوصی تازه تاسیس «اقتصاد قمری» است) با همراهی سازمان رصدخانه قمری بین‌المللی (که یک نهاد غیر انتفاعی برای رصد کردن ماه است)، دست به کار شده‌اند تا رصدخانه بین الملی ماه (ILOA) را، که یک آنتن رادیویی 2 متری است، بر روی ماه قرار دهند و کهکشان راه‌شیری را بدون اختلال اتمسفر زمین که برخی از انواع تابش را جذب می‌کند، نظاره کنند.

قرار است که در ابتدا ILOA با یک مجموعه کوچک کار خود را آغاز کند و پس از تثبیت حضور علمی بر روی ماه، در نهایت به سوی کاوش و سکونت انسانی بر روی ماه میل کند. اولین بخش ماموریت، راه‌اندازی یک تلسکوپ کوچک در سال 2015/1394 خواهد بود.

در بیانیه مطبوعاتی منتشر شده از سوی این دو سازمان، اعلام شد که رصدخانه کامل تا 2016/1395 «امکان تحقیق علمی،و پخش تجاری را روی ماه فراهم خواهد آورد و آموزش کهکشانی قرن بیست و یکمی و "دانش شهروندی" را امکان‌پذیر خواهد کرد». دسترسی و کنترل آن از طریق اینترنت در اختیار عموم مردم و پژوهش‌گران قرار خواهد گرفت.

مون اکسپرس همچنین یک ماه‌نورد کوچک را به این منطقه خواهد فرستاد تا به دنبال منابعی مانند فلزات، مواد معدنی و آب بگردد تا در مرحله بعد، بتوان آنها را از سطح ماه استخراج کرده و روزی در زمین فروخت.

به رغم این که این زمان بندی برای تاسیس رصدخانه بر روی ماه تا حدی جاه‌طلبانه به نظر می‌رسد، (حتی باب ریچاردز مدیر عامل مون اکسپرس هم در مصاحبه‌ای همین نظر را داشت) مون اکسپرس به دنبال به دست آوردن جایزه گوگل-ایکس پرایز برای فرود آوردن یک روبات بر سطح ماه تا سال 2015/1394 است.

حکمی شرعی که در زمان انتخابات واجب نیست

وبلاگ > موسوی، سیدعبدالجواد -
از بزرگی نقل شده است که: برخی امور در اوایل انقلاب صرفا عبادی بود، مدتی بعد شدعبادی-سیاسی، و امروز کاملا شده سیاسی. بدون شک اگر بخواهیم برای آن امور مصداقی بیاوریم یکیش همین موضوع پرسروصدای حجاب است. این که حجاب حقیقتا چه جایگاهی دردین مبین اسلام دارد و یک جامعه اسلامی تا چه اندازه باید به این موضوع اهمیت بدهد در صلاحیت صاحب این قلم نیست

اما این را نمی توان انکار کرد که برخورد نظام جمهوری اسلامی پس از گذشت بیش از سه دهه از عمر انقلاب اسلامی با موضوع حجاب آن قدر متناقض و عجیب و غریب است که جز سردرگمی و آشفتگی و گاه بدبینی به اصل و اساس شریعت، نتیجه دیگری در پی نخواهد داشت. آن ها که پیروی از شریعت را فارغ از حکومت و نظام بر خود فرض می دانند البته  ماجرای دیگری دارند. آن ها بی توجه به رفتارهای ضد و نقیض و موسمی اهل سیاست تکلیفشان را روشن کرده اند اما در صد بالایی از مردم چشم به رفتارهای حکومتی دارند که مدعی اسلامی بودن است. آن ها همان قدر که رفتارهای خوب حکومت را به پای اسلام می نویسند رفتارهای بد و ناپسند را هم به حساب اسلام می گذارند. هرچه قدرهم که برای آن ها شعر بخوانید که:

اسلام به ذات خود ندارد عیبی

هرعیب که هست از مسلمانی ماست

فایده ای ندارد که ندارد. آخر این هم از دسته گل های خود ماست. نمی توان هرجا که توفیقی به دست آمد بگوییم ای مردم این ها از برکات اسلام است اما هرجا که خراب کردیم بگوییم : هرعیب که ....بله، یکی از جاهایی که حسابی خراب کرده ایم همین موضوع حجاب است. این مردم بیچاره نفهمیدند بالاخره حجاب بانوان جزو مسلمات دینی هست یا نیست. شاید بگویید این که حجاب جزو مسلمات دینی است که بارها و بارها توسط مبلغان دینی از تریبون های رسمی و نیمه رسمی تبلیغ شده است. بله، درست می فرمایید اما در عمل چه طور؟ مبلغان دینی خیلی چیزها می گویند که درعمل نشانه ای از اجرای آن نمی بینیم. مبلغان دینی در باره سود بانکی و ربا و رزق حلال هم چیزهایی می گویند که درگوش ها خوش آهنگ است اما در عمل چیز دیگری می بینیم. در باره حجاب هم اوضاع از همین قرار است. مردم حق دارند از خود بپرسند این چه جور قانون و شرعی است که شش ماه هست و شش ماه نیست. در زمان انتخابات رعایت آن واجب نیست اما پس از انتخابات از اوجب واجبات است. در تیر و مرداد و شهریور می شود بزرگ ترین گناه کبیره اما در دی و بهمن و اسفند حتی جزو مکروهات هم به شمار نمی آید. در آستانه بیست و دوم بهمن ماه و انتخابات، رسانه ملی به آن ها که پوشش دلخواه رسمی را رعایت نمی کنند می گوید حماسه ساز اما در دیگر اوقات همین حماسه سازان می شوند جزو عوامل تهاجم فرهنگی و استکبار جهانی. یک روز به همان ها که می گویند بدحجاب گل می دهند و دیگر روز به زور باتوم آن ها را سوار ون می کنند تا ارشادشان نمایند. من می گویم حالا که ظاهرا همه چیزمان سلیقه ایست و قانون و تصمیم مشخصی هم وجود ندارد مردم را از این بلاتکلیفی خلاص کنید. یا زنگی زنگ یا رومی روم. باور بفرمایید این سیاست یک بام و بی شمارهوا روزی روزگاری کار دست همه خواهد داد.

غرامت جنگ تحمیلی؛سرنوشت نامعلوم حق 8 ساله ایرانی ها

سیاست > دیپلماسی - حالا دو دهه از روزهایی که بعد از قبول قطعنامه 598 رزمندگان در جبهه های جنگ در بهت و حیرت خبر آن را شنیدند و گریستند می گذرد.

محمود عزیزی: حالا دو دهه ازروزهایی که رژیم بعث، بعد از پذیریش قطعنامه به ایرانی ها مجددا حمله کرد می گذرد.حالا دو دهه از روزهایی که رزمنده های دیروز، با یادآوری آن خاطرات آن سالها -یعنی پایان جنگ و تصمیم امام به پذیرش قطعنامه- هنوز داغ دلشان تازه می شود واز برخی چهره های قدیمی سیاسی که نظرشان در پذیرش امام تاثیر گذار بود، دلخورند می گذرد.

 فتیله یک پرونده

جدا از جنبه های حماسی و میهنی موضوع،دریافت غرامت جمهوری اسلامی ایران درهمه 24 سال اخیریک موضوع مورد بحث در میان سیاسیون ورسانه ها بوده که گاه فتیله اش بالا کشیده می شود وگاه تا مدتها فراموش می شود.

 دریافت غرامت مصلحت امروز ما نیست

اظهار نظر اخیرمعاون فرهنگی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در گفت وگو با خبرآنلاین در خصوص اینکه«مصلحت ما این است که غرامت خود را از عراق در آینده نزدیک بگیریم»، باردیگر این موضوع را به میانه بحث های سیاسی- رسانه ای کشید.
حمید رضا مقدم فر درگفت وگوی خود با خبرآنلاین تاکید کرد که صحنه امروز عراق و مشکلاتی که همچنان این کشور با آن دست و پنجه نرم می کند، شاید ظرفیت پیگیری {دریافت غرامت} را نداشته باشد.

مقدم فر، تصریح کرد: عراق امروز هم پیمان ما است و دوستی استراتژیک با جمهوری اسلامی ایران دارد. «شاید مصلحت این باشد که پیگیری موضوع دریافت غرامت از عراق به آینده موکول شود.» 

قطعنامه ای برای تامل

هشتمین قطعنامه‌ای که شورای امنیت سازمان ملل از ابتدای جنگ تحمیلی به ایران صادر کرد، قطعنامه 598 بود.همه قطعنامه‌های قبلی را دیپلمات​های ایرانی به سرعت رد کردند، اما در ابتدای صدور قطعنامه 598 به علت نکات مثبتی که در این قطعنامه گنجانده شده بود ایران اعلام کرد که  جای بحث و مذاکره در این قطعنامه می‌بیند و آن را نه رد کرد و نه قبول؛سرانجام یک سال بعد در تاریخ 27 تیر 1367 این قطعنامه مورد قبول جمهوری اسلامی ایران قرار گرفت.

چرا نمی شود غرامت گرفت؟

اظهارنظر مقدم فر اگر چه متکی به مصلحت اندیشی هایی که مبنایش روابط امروز ایران و عراق است،اما پیش از این کمال خرازی وزیر امور خارجه دولت اصلاحات در گفت وگویی تاکید کرده بود که براساس قطعنامه 598 ایران توانایی دریافت غرامت را ندارد.

او در گفت وگو با ماهانه مدیریت ارتباطات بابیان اینکه با قطعنامه 598 نمی‌توان از عراق غرامت گرفت، افزود:«شورای امنیت که تحت سلطه آمریکا و سایر کشورهایی بود که در دوران جنگ به صدام کمک می‌کردند، اقدامی در برابر گزارش دبیرکل انجام نداد، در حالی که گرفتن غرامت نیاز به صدور قطعنامه دیگری داشت که با اشاره به گزارش دبیرکل، عراق را موظف به پرداخت غرامت کند.» 

 بند 7 

استناد خرازی به بند 7 قطعنامه است که در آن عنوان شده «ابعاد خسارات وارده در خلال منازعه و نیاز به تلاشهای بازسازی با کمکهای مناسب بین المللی پس از خاتمه درگیری تصدیق می گردد و در این خصوص از دبیرکل درخواست می کند که هیأت کارشناسان را برای مطالعه موضوع بازسازی و گزارش به شورای امنیت تعیین نمایند. »
خرازی با اشاره به این بند می گوید:« دبیرکل باید هیأتی را به دو کشور بفرستد تا میزان خسارات دو طرف را معین کند و سپس قطعنامه می‌خواست که صندوقی بین المللی تأسیس شده و از وجوه آن خسارات‌ طرفین جبران شود. شورای امنیت نمی‌خواست مشخص شود چه کسی متجاوز بوده و چه کسی باید غرامت بدهد، بلکه می‌خواست خسارات طرفین جبران گردد، آن هم از صندوقی که هیچ وقت تشکیل نشد و قرار بود کشورها در آن پول بریزند تا به طرفین داده شود. روح حاکم بر این قطعنامه این بود که جنگ را تمام کنند و صدام را نجات دهند.این هنر دیپلماسی ایران بود که پس از جنگ از همین فضای نامطلوب، براساس شرایط پیش آمده پس از حمله عراق به کویت استفاده و کاری کند که صدام توسط دبیرکل سازمان ملل به عنوان متجاوز معرفی شود. در زمانی که من نماینده ایران در سازمان ملل بودم، تلاش زیادی انجام گرفت تا آقای «دکوئیار» دبیرکل وقت سازمان ملل هیأتی برای بررسی علل وقوع جنگ تشکیل داد و در نهایت هیأت مزبور اعلام کرد که رژیم عراق جنگ را آغاز کرده است و بنابراین عراق کشور متجاوز است.»

پیش بینی غرامت نشده
سردار حسین علایی فرمانده سالهای دور نیروی دریایی سپاه نیز پیش از این در گفت وگویی نظری مشابه با خرازی را محتاطانه مطرح کرده بود و گفته بود:«در قطعنامه 598 به چگونگی پرداخت غرامت و خسارت ناشی از تجاوز عراق به ایران اشاره‌ای نشده است و تکلیف آن نامشخص است.»

از مجموع این قطعنامه10 بندی مواردی چون آتش بس فوری، تعین یک تیم ناظر،بازگرداندن اسرای جنگی،تفویض اختیار به یک هیات بی طرف برای تحقیق راجع به مسئولیت منازعه، تعیین ابعاد خسارت وارده از بقیه مهمتر است.
در شرایطی که عراق غرامت کشور کویت را بعد از جنگ چند روزه اش را پرداخته است، شنیدن این خبر برای افکار عمومی چندان خوشایند و مورد پذیرش نیست. بعد از حمله عراق به کویت کشورهای عضو دائمی شورای امنیت در همان قطعنامه اول عراق را مجبور کردند که خسارت و غرامت‌های ناشی از اشغال کویت را بپردازد. بر این اساس پس از سقوط صدام، دولت عراق تاکنون 36 میلیارد دلار به کشور کویت پرداخته است.شاید همین خبرها است که موجب می شود کاربران خبرآنلاین در ذیل اظهار نظر معاون فرهنگی سپاه به سخنان وی اعتراض کنند.

مستند به تصمیم کمیته ویژه سازمان ملل در سال 1990، خسارت مستقیم ناشی از تجاوز عراق به کشور ایران حدود 100 میلیارد دلار برآورد شده که خسارت غیرمستقیم ناشی از جنگ چیزی در حدود 300 میلیارد دلاراست.

آنهایی که دستی در اقتصاد دارند با شنیدن این ارقام سریع  به تبدیل این رقم با قیمت دلار می پردازند و البته طبیعی است که از اینکه بشنوند نمی توانند غرامتی دریافت کنند عصبانی شوند.