در قبایل عرب همواره جنگ بود،اما مکه ، زمین حرام بود و چهار ماه رجب ، ذی القعده ، ذی الحجه و محرم ، زمان حرام ، یعنی که درآن جنگ حرام است.دو قبیله که با هم می جنگیدند، تا وارد ماه حرام می شدند، جنگ را موقتا" تعطیل می کردند، اما برای آنکه اعلام کنند که : در حال جنگند و این آرامش از سازش نیست، ماه حرام رسیده است و چون بگذرد، جنگ ادامه خواهد یافت ، سنت بود که بر قبه ی خیمه ی فرمانده قبیله، پرچم سرخی برمی افراشتند تا دوستان، دشمنان و مردم، همه بدانند که:جنگ پایان نیافته است.
آنها که به کربلا می روند، می بینند که جنگ با پیروزی یزید پایان گرفته و بر صحنه ی جنگ، آرامش مرگ سایه افکنده است.اما می بینند که بر قبه ی آرامگاه حسین، پرچم سرخی در اهتزاز است.بگذار این سال های حرام بگذرد!
منبع : حسین وارث آدم اثر مرحوم علی شریعتی- صفحه ی 50